Czajniczek jest niezwykle różnorodnym narzędziem i trudnym do wykonania przedmiotem. Może być wykonany z żeliwa, szkła, miedzi, stali nierdzewnej, srebra i oczywiście gliny.
Ceramiczny czajniczek jest również nazywany ceramicznym czajniczkiem i może być różnego rodzaju w zależności od procesu produkcji i wypalania. Aby dowiedzieć się wszystkiego o ceramicznym czajniczku, prześledź przewodnik! W tym artykule przyjrzymy się bliżej, jak zrobić ręcznie robiony ceramiczny czajniczek.
Ręcznie robiony czajniczek
Nauka robienia czajniczków jest wyzwaniem dla garncarzy. Jest tak wiele elementów, które należy wziąć pod uwagę: dzióbek, uchwyt, pokrywka, pokrętło pokrywki. Ale ponieważ nauka tworzenia ceramicznego czajnika jest wyzwaniem, jest również bardzo satysfakcjonująca.
Kupując rzemieślniczy czajniczek wykonany przez rzemieślniczego garncarza, kupujesz coś więcej niż tylko przedmiot.
Kupujesz godziny pracy, prób, eksperymentów, niepowodzeń. Kupujesz nie tylko przedmiot, kupujesz kawałek serca i duszy, kupujesz kawałek życia, a przede wszystkim zachęcasz rzemieślnika do dalszego robienia tego, co jest jego pasją.
Wykonanie ceramicznego czajniczka jest uważane za ważny krok dla wielu osób uczących się garncarstwa i często jest przedstawiane jako wyzwanie intelektualne. Podczas gdy niektórzy są onieśmieleni i walczą o ukończenie swojego pierwszego czajnika, tworzenie czajnika staje się łatwiejsze i przyjemniejsze w miarę postępów. Ceramiczne czajniki są zarówno ćwiczeniem w projektowaniu trójwymiarowej struktury, jak i badaniem funkcji, proporcji i dekoracji powierzchni czajnika.
Czajniczek z terakoty
Aby stworzyć ceramiczny czajniczek, potrzebujesz przede wszystkim gliny. Oczywiście nie wszystkie są sobie równe.
Każdy kraj ma własną preferowaną glinę do produkcji czajników, na przykład w Chinach najbardziej znana jest glina z Yixing, w Japonii Tokoname, a we Francji z Saint-Amand-en-Puisaye.
Czajniczek jest zawsze wykonany z kilku części, które następnie muszą zostać złożone, stąd jego złożoność.
Istnieje kilka technik wytwarzania przedmiotów z terakoty: kolombina, tokarka, szczypanie itp.
Przyjrzyjrzyjmy się tym różnym sposobom wytwarzania ręcznie robionego ceramicznego imbryka:
Kształtując czajniczek na kole garncarskim, należy najpierw obrócić jego korpus, następnie pokrywkę, potem dzióbek, a na końcu uchwyt, który może być wykonany na kole lub wymodelowany.
Korpus ceramicznego czajniczka
Jest to główna część czajniczka. Wymaga największej ilości gliny, która oczywiście będzie zależeć od ostatecznej pojemności czajniczka, biorąc pod uwagę, że straci on około 1/4 swojej początkowej wagi podczas suszenia i wypalania. Na średniej wielkości czajniczek należy przeznaczyć około 1,5 kg ziemi.
Garncarz (lub ceramik) umieszcza kulkę gliny na środku koła garncarskiego. Aby ujednolicić glinę, zaczyna od zrobienia kręgla (o fallicznym wyglądzie, który jest źródłem rozrywki), który ustawia i zdejmuje kilka razy. Dzięki ciągłemu ruchowi obrotowemu koła (mechanizm elektryczny lub „ręczny” obsługiwany stopą jak maszyna do szycia), możliwe jest wyrzeźbienie pożądanego kształtu, zaczynając od wydrążenia środka kuli, a następnie nadając jej ostateczny kształt poprzez stopniowe budowanie „fal” gliny. Gesty muszą być chirurgicznie precyzyjne, ponieważ na kole garncarskim nie jest łatwo kontrolować taką ilość gliny, aby uzyskać jednorodny kształt.
Glina to żywy materiał, z którym należy obchodzić się ostrożnie. Nie zapomnij odczepić szyjki, aby później dopasować pokrywkę.
Ceramiczna pokrywka czajniczka
Aby pokrywka pasowała idealnie, należy wykonać dokładne pomiary szyjki i obrócić pokrywkę tego samego dnia co czajniczek, aby dopasowanie było optymalne. Glina musi mieć oczywiście taką samą konsystencję, aby identycznie reagować na suszenie i wypalanie.
Można również najpierw obrócić pokrywkę i zmierzyć jej średnicę za pomocą kompasu, aby następnie określić rozmiar otworu korpusu czajniczka.
Ceramiczny korpus czajniczka
Podczas gdy korpus i pokrywka suszą się, przychodzi kolej na kształtowanie dzióbka na tokarce.
Obracanie spodu imbryka = Tournassage
.Aby nadać pożądany ostateczny kształt korpusowi czajniczka i upewnić się, że podstawa jest płaska, spód ceramicznego czajniczka jest przycinany za pomocą noża do gliny. Dzięki temu każdy czajniczek będzie miał nieco inny kształt.
.Ceramiczny czajniczek z filtrem
Istnieją 2 sposoby wyposażenia ceramicznego czajniczka w zintegrowany filtr ziemny:
Bezpośrednio przebić korpus czajniczka i umieścić wylewkę przed otworami. Rozmiar i liczba otworów określi jakość filtracji.
Oddzielnie uformuj i dodaj ceramiczny filtr do herbaty w kształcie kuli umieszczony w otworze utworzonym dla wylewki. Są to zazwyczaj bardziej zaawansowane i droższe modele czajniczków
Uchwyt lub rączka ceramicznego czajniczka
Może być wykonana z ceramiki jak czajniczek, ale także z drewna (bambus, rzeźbione drewno), mosiądzu, …
Rączka lub uchwyt ceramicznego czajniczka…
Uszczelnienie wokół uchwytu często pozostawia małe ślady narzędzi, charakterystyczny znak ręcznie wykonanego imbryka.
Suszenie czajniczka
Większość pracy została wykonana. Teraz nadszedł czas, aby pozwolić czajniczkowi wyschnąć przed kolejnym etapem: pierwszym wypalaniem
Pierwsze wypalanie ceramicznego czajniczka
Po wysuszeniu czajniczek z surowej gliny zostanie wypalony po raz pierwszy w temperaturze około 900°C. Czajniczek gliniany po tym pierwszym wypalaniu będzie nazywany herbatnikiem, podczas gdy czajniczek kamionkowy i porcelanowy nazywany jest dégourdi.
Glazurowany ceramiczny czajniczek
W zależności od rodzaju ceramiki, glazurowanie jest mniej lub bardziej obowiązkowym etapem.
Ceramiczny czajniczek szkliwiony
Ponieważ drugie wypalanie również odbywa się w temperaturze około 900°C, gliniany czajniczek pozostałby porowaty bez warstwy szkliwa. Woda wyciekałaby wtedy przez czajniczek, co, jak się zapewne zgodzisz, nie jest celem przy produkcji ceramicznego czajniczka. Ceramiczny czajniczek musi być zatem szkliwiony.
Szklany kamionkowy lub porcelanowy czajniczek
Końcowe wypalanie odbywa się w wysokiej temperaturze, przekraczającej 1200°C, co sprawia, że czajniczek jest nieprzepuszczalny. Głównym celem glazurowania kamionkowego lub porcelanowego czajniczka jest zatem dekoracja. Istnieje szeroka gama możliwych dekoracji, od techniki „Mogaké”, która polega na użyciu kawałków suszonych wodorostów do dekoracji powierzchni japońskich czajników (kyusu), po nakładanie emalii przy użyciu różnych technik: dmuchania, zanurzania, szczotkowania….
Wypalanie glinianego czajniczka
Następuje delikatne drugie wypalanie ceramicznego czajniczka. Istnieją 2 możliwe metody wypalania szkliwa: utlenianie i redukcja.
Wypalanie utleniające jest typowe dla pieców elektrycznych, chociaż piece gazowe również dobrze nadają się do tego typu wypalania.
Wypalanie redukcyjne jest możliwe tylko wtedy, gdy materiały węglowe (gaz, drewno…) są obecne w piecu podczas wypalania, aby wychwycić tlen z powietrza, więc jest to trudne do osiągnięcia w piecu elektrycznym. Wypalanie redukcyjne pozwala na uzyskanie szerszej gamy kolorów w szkliwach kamionkowych i porcelanowych, takich jak błękit żelaza, czerwień miedzi itp.
Wyjście z pieca to zawsze ważny moment dla garncarza. Czy pęcherzyk powietrza nie uszkodzi czajniczka?
Oczywiście na Théières Du Monde można znaleźć wspaniałe czajniki Gioma, każdy z nich jest wyjątkowy!
Dowiedz się jak powstaje ceramiczny czajniczek na wideo
Ceramiczny czajniczek Colombin
Dzięki tej technice uzyskasz czajniczek, który z pewnością będzie mniej „idealny” niż na kole, ale za to idealnie unikalny ceramiczny czajniczek.
Wytwarzanie glinianej płyty za pomocą skorupiarki
Maszyna ta przekształca glinianą kulę w płytę o jednolitej grubości
Dno glinianego imbryka
Po określeniu średnicy podstawy czajnika, należy wykonać grzbiety i pokryć glinianą płytę poślizgiem wokół krawędzi, pastowatą mieszanką ziemi i wody, która będzie działać jak klej.
Cięcie pasków gliny
Paski gliny są stopniowo nakładane na siebie, tworząc korpus czajnika. Każdy pasek jest „przyklejany” do sąsiednich za pomocą poślizgu. Do nakładania pasków i wygładzania czajniczka przydatne są różne małe narzędzia, takie jak estèque, najlepszy przyjaciel garncarza, rodzaj małego namiotu cukiernika, który może być wykonany z drewna, elastycznego metalu lub silikonu.
Kształtowanie ceramicznego czajniczka
Pasek po pasku, czajniczek stopniowo otrzymuje swój kształt. Wysoki, okrągły, spłaszczony, czajniczek dosłownie rodzi się pod palcami.
Suszenie czajniczka
.Podobnie jak w przypadku ceramicznego czajniczka na kole, czajniczek na pellety będzie musiał wyschnąć przed ukończeniem
Pokrywka, dzióbek, filtr i uchwyt czajniczka
Po zwinięciu kilku kawałków glinianej płyty i wywierceniu otworów w dzióbku, pozostaje ukształtować podstawowe elementy czajniczka: jego pokrywkę, dzióbek, filtr i uchwyt.
Podobnie jak w przypadku czajniczka z koła garncarskiego, do uzyskania funkcjonalnego czajniczka potrzebne będą 2 kolejne wypalenia z glazurowaniem lub bez glazurowania.
Jak zrobić czajniczek w 10 prostych krokach
Krok 1: Zbierz narzędzia i materiały
Aby nauczyć się, jak zrobić czajniczek, będziesz potrzebować gliny, noża, wałka do ciasta, suchej gąbki, gumowego lub metalowego żeberka, narzędzia do znakowania, pałeczek, a także pędzli, stempli i innych narzędzi do dekorowania. Aby uformować czajniczek na talerzu, będziesz potrzebować formy w kształcie kopuły wykonanej z biszkoptu lub gipsu (aby zaoszczędzić czas schnięcia, forma powinna być chłonna) oraz pojemnika, który utrzyma formę na miejscu. Wreszcie, warto mieć kawałek tektury do podparcia dna czajniczka, aby ułatwić jego przenoszenie.
Krok 2: Rozwiń talerz
W zależności od rozmiaru formy, przygotuj talerz wystarczająco duży, aby pomieścić korpus, dno, uchwyt i dziobek czajniczka. Ponieważ czajniczek będzie zbudowany z elastycznych płyt, płyta powinna mieć grubość około 6 mm. Zachowaj resztki gliny, aby wykonać gałkę, wsporniki do przytrzymania uchwytu i dziobka, jeśli to konieczne, oraz dekoracje.
Krok 3: Stwórz korpus
Odetnij fragment płyty wystarczająco duży, aby przykryć formę. Przykryj płytę uniesioną formą. Aby dopasować płytę do formy, możesz albo zagiąć nadmiar gliny, albo wyciąć lotki wokół krawędzi i skleić krawędzie z powrotem, dodając cienki zwój, aby wzmocnić i załatać połączenie. Przytnij nadmiar od spodu, używając krawędzi formy jako prowadnicy. Podczas dociskania gliny do formy w celu dopasowania kształtu, nie dociskaj gliny palcami; zamiast tego użyj suchej gąbki, żebra lub dłoni, aby delikatnie postukać. Pozwoli to zachować równomierną grubość płyty.
Krok 4: Tworzenie dzioba
Za pomocą rączki pędzla lub pałeczki zwiń cieńszy arkusz gliny w rurkę. Delikatnie potrząśnij dziobem na płaskiej powierzchni, aby wyglądał na równy i okrągły. Wykonaj dowolną liczbę dziobków.
Krok 5: Gałka i pokrywka
Gałka może mieć dowolny kształt. Użyj noża do przycinania pokrywki i wykonaj cięcie pod kątem, aby pokrywka miała podparcie i spoczywała na korpusie. Dzięki przycięciu pokrywy pod kątem nie trzeba dodawać galerii do korpusu. Pokrywę można ukształtować organicznie, aby wskazać kierunek, lub można umieścić małe pasujące znaki na pokrywie i korpusie, aby je wyrównać. Po zdjęciu pokrywy, nałóż jeden lub dwa małe paski gazety na korpus, aby zapobiec przywieraniu pokrywy do korpusu.
Krok 6: Przymocuj wylewkę
Przytrzymaj wylewkę w kierunku korpusu i zaznacz kontur wokół niej w miejscu, w którym zostanie przymocowana. Odłóż wylewkę na bok, a następnie wykonaj kilka małych otworów w zaznaczonym obszarze. Małe otwory lepiej utrzymują wytrzymałość ściany niż jeden duży otwór, zmniejszając ryzyko wypaczenia lub pęknięcia kształtu. Przed montażem zaznacz zaznaczone obszary na korpusie i wylewce. Mocno dociśnij wylewkę do korpusu i upewnij się, że jest dobrze uszczelniona. Nie ma potrzeby używania poślizgu lub wody, aby go przymocować, ponieważ glina staje się zbyt mokra i zaczyna się zapadać. Później będziesz mieć możliwość włożenia podpórki pod wylewkę, jeśli martwisz się o kąt.
Krok 7: Wykonanie i przymocowanie uchwytu
Najbezpieczniej jest przymocować uchwyt, gdy korpus jest podparty formą, jeśli to możliwe, aby zminimalizować zniekształcenia. Jeśli uchwyt jest konstrukcją rurową, upewnij się, że jest otwór do wypuszczania powietrza. Po dodaniu uchwytu bezpieczniej jest wyjąć korpus z formy.
Krok 8: Przymocuj spód
Umieść spód na kawałku kartonu, zaznacz krawędź, na której znajduje się korpus i dodaj poślizg do zaznaczonej krawędzi. Zaznacz dolną krawędź korpusu, wyjmij go z formy i przymocuj do podstawy. Oczyść szwy po montażu.
Krok 9: Szczegóły i wykończenie
Umieść podpory pod wylewką i manipuluj w razie potrzeby. Umieść kawałek papieru między wspornikiem a uchwytem lub wylewką, aby się nie przykleił. Wykonaj mały otwór wentylacyjny w pokrywie, aby umożliwić łatwiejsze spływanie płynów. Przymocuj zatyczkę do dolnej części pokrywki, aby zapobiec jej spadnięciu, gdy czajniczek jest przechylony.
Krok 10: Powolne suszenie całego czajniczka
Czasem pokrywka nie będzie pasować, jeśli została oddzielona podczas procesu suszenia z powodu kurczenia się. Bezpieczniej jest pozwolić całemu czajniczkowi wyschnąć i upiec go jako jednoczęściowy herbatnik.
No i proszę! Wiesz już (prawie) wszystko!
Nie wahaj się i zapisz się na kurs ceramiki, aby wypróbować ten niezwykły eksperyment, a gdy będziesz czekać na zrobienie własnego, przyjdź i odkryj naszą ręcznie wykonane czajniczki Made In France!
